sanctus uero germanus guorthigirno praedicabat, ut ad dominum suum conuerteret et ab illicita coniunctione se separaret; et ille usque ad regionem, quae a nomine suo accepit nomen guorthigirniaun, miserabiliter effugit, ut ibi cum uxoribus suis lateret. et sanctus germanus post illum secutus est cum omni clero brittonum et ibi quadraginta diebus et quadraginta noctibus mansit et super petram orabat et die noctuque stabat. et iterum guorthigirnus usque ad arcem guorthigirni, quae est in regione demetorum iuxta flumen teibi, ignominiose abscessit. et solito more sanctus germanus eum secutus est et ibi ieiunus cum omni clero tribus diebus totidemque noctibus causaliter mansit et in quarta nocte arx tota mediae circa noctis horam per ignem missum de caelo ex improuiso cecidit ardente igne caelesti; et guorthigirnus cum omnibus, qui cum eo erant, et cum uxoribus suis defecit. hic est finis guorthigirni, ut in libro beati germani repperi.
alii autem aliter dixerunt. postquam exosi fuerunt illi omnes homines gentis suae pro piaculo suo inter potentes et impotentes, inter seruum et liberum, inter monachos et laicos, inter paruum et magnum, et ipse dum de loco ad locum uagus errat, tandem cor eius crepuit et defunctus est, non cum laude. alii dixerunt: terra aperta est et deglutiuit cum in nocte, in qua combusta est arx circa eum, quia non inuentae sunt ullae reliquiae illorum, qui combusti sunt cum eo in arce. tres filios habuit, quorum nomina sunt guorthemir, qui pugnabat contra barbaros, ut supra diximus; secundo categirn; tertius pascent, qui regnauit in duabus regionibus buelt et guorthegirniaun post mortem patris sui largiente ambrosio illi, qui fuit rex inter omnes reges brittannicae gentis. quartus fuit faustus, qui a filia sua genitus est illi, et sanctus germanus baptizauit illum et nutriuit et docuit et condidit locum magnum super ripam fluminis, quod uocatur renis, et manet usque hodie. et unam filiam habuit, quae fuit mater fausti sancti.